Not my cup of tea.

14 mei 2015

Met een groep Engelsen kun je je prima vermaken. Zij verbazen zich over het eten en drinken, dat niet hetzelfde is als in Engeland. En ik verbaas me over de Engelsen.
Ze onderzoeken wat de beste biertjes zijn en zo kom je aan het einde van de tour uitgeput, maar toch vermaakt, terug.
Ik geloof niet dat er een groep is geweest die er een heuse ger-party van heeft gemaakt. Zo hebben we allemaal gedanst (inclusief de gastvrije familie, chauffeurs en gidsen) alsof ons leven er vanaf hing, en ons gebrand aan de kachelpijp die geen paal was.

Samenvatting van de tour. Geweldig.

Soms vind ik het lastig dat bijna iedereen hun gewoontes over willen dragen aan de Mongolen, terwijl ik me zoveel mogelijk wil confirmeren aan de Mongolen. Wat volgens mij na 4 weken Mongolië een bijna onmogelijke opgave is.
Gedachten over hier blijven om de taal en de cultuur te leren spelen door mijn hoofd. Maar dat zou betekenen dat ik hier minimaal een jaar moet blijven... Misschien beter om hier een jaarlijkse traditie van te maken of 2 jaarlijks... Nog een maand, mijn volgende tour staat nog niet in de planning maar ik werk eraan. Ergens is het jammer dat ik hier niet nog een maand aan vast kan plakken, zo mis ik een paar echte traditionele festivals. Om dat goed te maken ga ik vandaag uitzoeken of ik naar een Khöömii (throatsinging) demonstratie kan gaan.

Bye bye!

Foto’s

3 Reacties

  1. Doortje:
    14 mei 2015
    Alles kan als je wilt, gewoon doen.
  2. Cindy:
    14 mei 2015
    Die paal!!! Dat vond ik een leuk verhaal
  3. Mary:
    6 juni 2015
    Hoi Cisca,

    Misschien een late reactie op je reisverslag, maar Shaman/Sheman reisverslag kan ik niet lezen.
    Ik krijg de melding 'je bent verdwaald'. Nou dat hoop ik toch niet! Zit hier gewoon op de bank, na een gezellig middagje terrashoppen in Medemblik. Ja, je leest het goed! In Medemblik. Het was voor mij ook een hele belevenis. We hebben sinds lange tijd eindelijk mooi weer en als je dan de stad in gaat, blijkt menigeen op het terras te vertoeven. Er was ook een Engels/Amerikaanse invasie in de stad, we zijn na 70 jaar eindelijk bevrijd. Dus genoeg te zien. Nu hoop ik natuurlijk, dat er niets mis is met jouw belevenissen. Het is toch even schrikken als je ineens verdwaald bent. Ik hoop toch snel weer iets van je te horen. Wanneer kom je trouwens terug?

    Heel veel liefs en groetjes van,

    Joris en Mary