3 is teveel?

Zodra ik in de bus stap heb ik aanspraak van een meisje. Het interesseert haar niks dat we elkaar niet begrijpen. Af en toe geef ik haar een snoepje om zo te kunnen genieten van de stilte.
De Mongolen maken het zichzelf gemakkelijk. Eerder heb ik al gezien dat ze gewoon op elkaar hangen en erg aanrakerig zijn. Ik vind dat wel knus, zo kun je je hoofd heel gemakkelijk kwijt op de schouder van je buurvrouw. En mijn buurman vindt dat hij zijn hoofd op mijn schoot mag leggen. Hij heeft de minst fijne stoel, zo een die zijwaarts vooruit rijdt en zonder hoofdsteun, dus vooruit dan maar...

Ik kom aan in Mörön. Iedereen wil mijn chauffeur zijn, voor 70.000 naar Khatsgal. Maar er is al een goedkope taxi geregeld voor mij.... en nog goedkoper voor de rest.
Eigenlijk duwen ze gewoon alles wat dezelfde kant op moet in één busje, en als daar dan een tourist tussen zit laten ze die de rit betalen, zegt mijn gevoel. Ik vind dat wel prima, tot nu toe is dat voor mij ook de beste deal.

Amre, zo heet de boerin die ik ga helpen. Het leuke aan de Mongoolse vrouwen vind ik dat ze je net te lang nietszeggend aan kunnen kijken. Toevallig kan ik dat ook maar volgens mij vinden zij dat minder grappig....
Ze raakt mijn haar aan en gebaart dat ze dat op haar hoofd wil zetten. Ik pak er een schaar bij en zij gebaart dat dat niet de bedoeling is.
Het is tijd om de Yaks te halen en de berg op te lopen. Net als ik denk dat het nog wel even gaat duren voordat we boven zijn, komt zoonlief met de motor aangescheurt. Oei, één van ons mag mee en ik laat Amre natuurlijk achterop zitten. Dan wil het geluk dat we in Mongolië zijn en aantallen er hier niet zo toe doen. Ik zie in ene weer voor me hoe er gisten een motor met 4 voorbij reed, en spring ook achterop bij Amre.

Als je de Yaks naar huis hebt gedreven staan ze 2 uur later weer een berg verderop. Zo kun je ze rustig 4 keer per dag halen. En elke keer lijkt Amre verbaasd over dat ze weg zijn.
's Avonds en 's morgens rapen we yak-poep om dat op het dak van de baby-yak stal te gooien. En we melken de yaks.

Ik denk dat het komt omdat ik alleen ben gegaan maar het werk op de boerderij heb ik na een dag wel gezien. De smaak van Milk tea (van yakmelk) en koekjes, milk tea en koekjes èn milk tea en koekjes maakt dat niet beter.
Het leven van een Mongools gezin van dichtbij mee te maken, het idee dat ik morgen naar het dorp ga voor boodschappen en overmorgen paard zal rijden, maken een hoop goed.
De volgende ochtend probeert Amre en motor te regelen. Ik zeg dat ik wel kan lopen. Ze schudt haar hoofd en loopt met me mee. Al na 3 minuten komt er een auto voorbij, we krijgen een lift. Dat is maar goed ook want ik had de afstand totaal verkeerd ingeschat. Even verderop stopt de chauffeur nog eens. Hè, we zitten al met 5..... en nu met 6 personen in de behoorlijk krappe auto.

Ik geloof dat ik dat het allerleukste vind. Het past gewoon WEL en ze zullen je nooit zomaar laten staan. Mongolen kun je op hun woord vertrouwen en zijn altijd loyaal, tenminste aan elkaar.
Als tourist is het wel belangrijk om waakzaam te blijven, ik word meermaal gewaarschuwd door Engels sprekende Mongolen om niet alleen op pad te gaan.

Lijnen (rijen, wegen) zijn niet belangrijk maar duidelijke grenzen des te meer. Zo mag een dronken man niet de bus in en als hij toch probeert krijgt hij flinke klappen.

Een leuke mooie ervaring. En weer realiseer ik me dat ik onderweg zijn, op of in iets waardoor ik niet hoef te lopen, het allerleukste vind!